معرفی گل زنبق و خواص آن

خانواده: Iridaceae

نام علمی: Iris sp ( به معنی رنگین کمان)

نام انگلیسی: Iris

خاستگاه: نواحی معتدل نیمکره شمالی

    زنبق ها گیاهانی چند ساله اند که حدود 300 گونه داشته و در نیمکره شمالی پراکنده اند. گل زنبق دارای 6 گلپوش است که 3 قطعه داخلی (گلبرگ ها ) به صورت ایستاده قرار داشته و به نام درفش و 3 تای پایینی (کاسبرگ ها ) آویزان و به نام آویز خوانده می شود. پرچم ها که تعداد آنها 3 عدد است به سطح زیرین سه اندام جنسی ماده، موسوم به کلاله های پتالوئید (گلبرگ مانند )، چسبیده اند.

خامه مادگی نیز به سه شاخه پهن رنگین تقسیم شده که هر شاخه آن بر روی یک پرچم خمیده است و بنابر این پرچم و مادگی به هم نزدیک هستند. از نظر اندام زیر زمینی 2 دسته زنبق ریزوم دار و سوخ دار وجود دارد. عمده زنبق ها ریزوم دار و تعداد اندکی از آنها سوخ دار هستند. زنبق های سوخ دار به صورت تجاری و برای استفاده به عنوان گل بریدنی تولید می شوند و انواع ریزوم دار بیشتر در باغ ها استفاده می شود.

زنبقها علفی، ریزوم دار و یا دارای کورم یا پیاز هستند. برگها غالبا شمشیری، درون یکدیگر و تا حدی از اواسط تا شده است. گل آذین خوشه یا منفرد، گلها دوجنسی، معطر، منظم، گاهی نامنظم، گلپوش ۶ عدد و به صورت آزاد یا پیوسته و گلبرگ مانند است

هر گل شامل ۳ پرچم و ۳ برچه ی پیوسته با تخمدان سه خانه است. خامه ها غالبا منقسم، تخمک ها به تعداد زیاد و با تمکن محوری است. گل های زنبق دارای ۳ قطعه پایینی که آویز وسه قطعه بالایی به صورت ایستاده به عنوان درفش شناخته می شوند. دامنه تغییرات رنگ گل شامل سفید، صورتی کم رنگ، آبی، بنفش، ارغوانی کم رنگ، قرمز، نارنجی و زرد است

گونه های غیر متعارف آیریس سوسیانا و آیریس نیگریکانز در ایران و اسرائیل اغلب سیاه – ارغوانی و ارغوانی قهوه ای هستند. میوهی گیاهان این تیره کپسول است. زنبق های پیازدار معمولا به رده های زنبق های هلندی، المانی و اسپانیایی تقسیم بندی می شوند.

این رده از زنبق ها به دلیل استقامت و طول مناسب ساقه و تنوع رنگ بیشتر در کنار ماندگاری پس از برداشت مناسب، برای شاخه گل مورد استفاده قرار می گیرند.

از زنبق های ریزوم دار می توان برای کاشت در باغچه و حاشیه کاری استفاده شود و کمتر به عنوان شاخه بریده استفاده می شوند. چون عمر پس از برداشت شاخه گل بسیار محدود و کوتاه است.

زنبق به طور متوسط ۲۰ تا ۵۰ سانتیمتر در ارتفاع رشد می کند. این گیاهان در خوشه تحمل داشتن دو گل با حدود ۸ سانتیمتر پهنا، با برگ های باریک ۵ تا ۱۵ میلیمتر عرض و ۳۵-۷۰ سانتیمتر طول را دارند و دارای گل های معطر و رنگ متفاوت از بنفش تا آبی می باشند.

انواع گل زنبق:

1)زنبق رضائیه Iris barnumae:

بلندی گیاه ۲۰ سانتیمتر بوده، این گونه ابتدا در حوالی دریاچه وان در شرق ترکیه شناسایی گردید و به دلیل تنوع رنگ، نام های مختلفی به این گونه اطلاق گردیده است.

2)زنبق گل درشت Iris lycotis:

بلندی گیاه ۲۰ سانتیمتر بوده و در سلسله جبال زاگرس می روید.

3)زنبق شفاف Iris pseudacorus:

بلندی گیاه ۱۰ سانتیمتر بوده، برگهای این گونه دارای حاشیه و رگبرگ های سفید نقره ای می باشند.

4)زنبق بدون ریش آیریس سیبرین:

از میان برگ های باریک و علف مانند آن، ساقه ای به طول ۵۰ سانتیمتر می روید که به گل هایی بسیار پهن در رنگ های آبی، ارغوانی، سفید، بنفش یا ابلق ختم می شود. این نمونه در همه جا رشد می کند اما حاشیه مرداب یا جویبار را ترجیح میدهد.

5)زنبق های پیازدار: بسیاری از زنبقها ریزوم دارند اما زنبق هایی نیز وجود دارند که ساختار زیرزمینی آنان پیاز

است. 

6)آیریس رتیکولاتا: دارای گل هایی ارغوانی تیره و گل دهی در اوایل بهار.

7)آیریس دنفوردا: دارای گل های زرد رنگ و گل دهی اوایل بهار.

8)آیریس هیستروئید : دارای گل های آبی رنگ و گل دهی اوایل بهار.

9)آیریس زیفیوم: دارای گل های جذابتر با گل دهی دیرتر این گروه به زنبق های اسپانیایی نیز معروف هستند.

10)آیریس زیفیودز: گل های بزرگتر دارند با گل دهی دیرتر. این گونه به زنبق های انگلیسی” نیز معروف هستند.

11)زنبق ریش دار Bearded:

روی گلبرگ های آویز برآمدگی وجود دارد که شامل کرکهای بلندی است. این زنبقها مقاوم به خشکی و سرما بوده و برای مدت طولانی برگهای آنها سبزند.

12)زنبق بدون ریش Beardless:

آویزها بدون ریش هستند و وسط آنها صاف است. برگها گرچه شمشیری هستند ولی نازک و علفی می باشند.

13)زنبق تاج دار Crested:

انتشار جغرافیایی این گیاه در ایران شامل اطراف تهران، آذربایجان، اطراف شیراز و قصر شیرین است.

زنبق پروانه ای Iris lineolate:

بلندی گیاه ۱۵ سانتیمتر بوده، در دشت های خشک و سنگلاخی و یا دامنه تپه ها در خراسان، گرگان و یا آذربایجان تا اصفهان می روید.

زنبق کمانی Iris aucheri:

بلندی گیاه ۳۵ سانتیمتر بوده، گل های آبی کمرنگ این گونه دارای آویزهای بالدار پهن و به طول حدود ۵ سانتیمتر است. برای کاشت جمعی در حاشیه ها و کاشت در باغچه های سنگی مناسب است.

زنبق پیازی جونو:

پیاز آنها مرکب از چند برگ فلسی ضخیم است که در قاعده خود معمولا دارای ریشه های ضخیم، ترد و شکننده است.

خواص گل زنبق:

نحوه تهیه چای زنبق (دمنوش گل زنبق):

برای تهیه چای زنبق، یک قاشق مرباخوری ریشه خشک آن را در یک لیوان آب جوش به مدت ۱۰ دقیقه دم کنید و روزی ۳ بار مصرف کنید.

یکی از جدیدترین یافته ها خاصیت دارویی گل زنبق در درمان سرطان پروستات است. سرطان پروستات یکی از شایع ترین انواع سرطان ها در مردان است که هنگام بروز علایم اولیه می توان آن را درمان کرد. اما در صورت گسترش بیماری دیگر درمان فایدهای ندارد

اینجاست که می توان از گل زنبق بهره جست. البته سرطان پروستات بیشتر در کشورهای غربی دیده میشود و در کشورهای آسیایی مثل چین، ژاپن و هند کمتر دیده میشود که علت آن شاید استفاده از انواع گیاهان و ادویه های گیاهی در غذا باشد.

در حقیقت در این گیاهان نوع خاصی از هورمون استروژن به نام فیتو استروژن شبیه همان هورمون استروژن زنانه وجود دارد که از بروز سرطان جلوگیری می کند و سرطان پروستات نیز منشأ هورمونی دارد.

چون هورمون تستوسترن که در مردان ترشح می شود موجب رشد غده سرطانی پروستات می شود هورمون زنانه استروژن می تواند جلوی این سرطان را بگیرد.

حال دانشمندان همین هورمون را با نام علمی تکتوریگنن در گل زنبق کشف کردند که می تواند سطح سلول های سرطانی را بپوشاند و از رشد غده سرطانی جلوگیری کند.

البته این هورمون در ریشه گل زنبق که بیشتر در کشور چین یافت می شود وجود دارد و دیگر اینکه گل زنبق از خیلی وقت پیش در درمان های سنتی چین و کره به کار می رفته اما کاربردش در درمان سرطان پروستات به تازگی کشف شده است و می تواند جایگزین داروهای شیمیایی و با تاثیری دو چندان باشد.

ریزوم تازه زنبق نیز به مقدار کم اثر مدر، خلط آور و دفع کرم دارد. مقادیر زیاد آن مسهل قوی و قی آور است، به طوری که موجبات تحریک دستگاه هضم و دردهای شدید روده می شود.

گرد ریزوم زنبق به طور محسوس اثر درمانی کمتری ظاهر می کند، معهذا از آن نیز در رفع آسم، سیاه سرفه، نزله مزمن ریه و غیره نتایج خوبی به دست آمده است.

گرد خشک ریزوم آن نیز عطر آور است و ترشحات آب دهان را افزایش میدهد. ضماد گرم برگهای تازه زنبق نیز جهت رفع تومورها و خستگیها مؤثر است.

همچنین چای زنبق با تحریک کبد در درمان هپاتیت و یرقان مفید است و با عوارض پوستی مانند آکنه مبارزه می کند، سوءهاضمه را برطرف می کند و به درمان بیماری روماتیسم کمک کرده و در کاهش وزن موثر است.

نماد گل زنبق:

گل زیبای زنبق به معنای خلوص قلبی است و با وجود آن که این گل در رنگ های مختلف بخصوص بنفش پرورش پیدا میکند اما بیشتر مردم زنبق سفید را انتخاب کرده و آن را نشانه ای از بی گناهی و پاکی می دانند.

امیدواریم توانسته باشیم گل زنبق و خواص آن را به خوبی به شما عزیزان معرفی کرده باشیم. برای شناخت بیشتر با گل زنبق پیشنهاد میکنیم مقاله آفات و شرایط نگهداری گل زنبق را نیز مطالعه کنید.

 

 

 

 

 

 

آفات و شرایط نگهداری گل آلسترومریا

روش تکثیر گل آلسترومریا:

در روش سنتی، آلسترومریا از طریق تقسیم ریزومهای گیاه تکثیر می شود.  این تکثیر با تقسیم متوالی هر ۱۰ تا ۱۲ هفته در اتاق تکثیر انجام می گیرد.  حفظ رشد رویشی برای تکثیر سودمند است.  در هنگام تقسیم، بخش های مسنتر ریزومها، از بین برده می شود.  به دلیل سرعت کند تکثیر به وسیله ریزوم، روش ریز ازدیادی مشهورترین فرآیند تجاری برای تکثیر این گیاه است.

 با این روش به طور پیوسته گیاهان عاری از ویروس و سایر بیماری ها را می توان تولید کرد.  معمولا از تکثیر آلسترومریا به وسیله بذر به علت تغییر پذیری ژنتیکی و مشکلات جوانه زنی بذر که وجود دارد پرهیز می شود.  گیاهچه هایی که از بذرها تولید می شوند، جوانه های جانبی بیشتری نسبت به آنهایی که از تقسیم حاصل می شوند دارند.

 بذرهایی که یک سال از برداشت آنها گذشته باشد، اگر ۴ هفته در شرایط مرطوب و گرم (۲۵-۱۸ درجه سانتیگراد( قرار گرفته و بعد چهار هفته در شرایط سرد و مرطوب ) ۷ سی سی(  قرار گیرند، طی ۸ تا ۱۰ هفته جوانه خواهند زد.

کاشت السترومریا با هدف تولید گل شاخه بریده در ماه های تابستان تا اوایل پاییز صورت می گیرد.  در اغلب ارقامی که در شهریور تا مهر کاشته می شوند گل دهی در اسفند ماه آغاز می گردد.

 در انواع پروانه ای که تقریبا تداوم گل دهی دارند کاشت می تواند در هر زمانی از سال انجام شود. به طور کلی کشت السترومریا در نیمکره شمالی از آبان ماه تا اواخر خرداد ماه و در نیمکره جنوبی از شهریور تا آذر ماه انجام می شود.

 اکثر آلسترومریاها در گلخانه های گرم یا تونل های پلاستیکی کشت می شوند در گلخانه های شیشه ای، تونل های پلاستیکی یا حتی محیط بیرون تا زمانی که خاک یخ نزند نیز پرورش آنها امکان پذیر است.  توجه داشته باشید که اگر در زمستان دمای محیط خیلی سرد و مرطوب باشد (کمتر از ۸ درجه سانتیگراد) گل نخواهند داد.

 ۱۵-۱۰ هفته پس از کاشت، آلسترومریا شروع به گل می کند و برای ۴-۳ سال ادامه دارد.  بعد از ۴-۳ سال گیاه به اندازه کافی شاخه گل دهنده تولید می نماید، اما کیفیت آن کاهش پیدا می کند و محصول با زحمت خیلی زیاد تولید می شود، بنابراین سودمندتر است که مجددا یک واریته جدید کشت شود.

برای مطالعه ی مقاله معرفي گل آلسترومريا و انواع آن کیلیک کنید.

 

آفات و بیماری های آلسترومریا:

بادخوردگی (بلاستینگ):

این نابسامانی در اثر نور کم یا زمانی که ریشه ها در طول زمستان در اثر نم زیاد اسیب می بینند اتفاق می افتد.  گلچه های سقط شده در ظاهر شبیه توده های متمایل به رنگ قهوه ای در انتهای شاخه ها مشاهده میشود.  نوسان رطوبت وقتی در طول شبانه روز خیلی زیاد یا خیلی کم باشد باعث بلاستینگ می شود که در آن جوانه های گل قبل از رسیدن به نمو کامل، پیر میشوند.

 گلهای عقیم به صورت برامدگی های مایل به قهوه ای روی نوک جوانه با حلقه هایی از گل آذین گرزن در انتهای هر جوانه بروز می کنند.  عقیم شدن ممکن است در دوره کمبود روشنایی با موقعی که ریشه ها به علت شوری زیاد یا آب دادن بیش از حد صدمه می بینند رخ دهد.

 شکوفایی غنچه در این شرایط به این صورت است که غنچه باز شده و گل قبل از توسعه کامل پیر میشود.  افزایش شدت نور، شکوفایی غنچه گل را کاهش نمی دهد.

پوسیدگی:

اگر به ریزومهای آلسترومریا بیش از حد آب داده شود، به وسیله ریزوتونیا و پیتیوم در معرض پوسیدگی ریشه قرار می گیرد

قارچ بوتریتیس:

گل آلسترومریا به طور قابل توجهی بدون بیماری است.  آبیاری خاک به وسیله قارچ کش ها به طور مداوم باعث کنترل قارچ های انگلی گیاهی مثل فیتیوم و بقیه موجودات خاکزاد می شود.

 اگر سایه انداز گیاه خیلی انبوه شود حرکت هوا و خشکی کاهش پیدا می کند و در این شرایط قارچ بوتریتیس مشکل ساز میشود.  در این حالت تنک کردن شاخه ها برای جلوگیری از این مشکل ضروری است.

تریپس ها، لاروها، عنکبوت ها، حلزون ها، شته ها و مگس سفید در آلسترومریا مشکلاتی ایجاد می کنند

تریپس ها: مهم ترین آفاتی هستند که در آلسترومریا، به خصوص هنگامی که گیاهان در حال گل دهی هستند، خسارت می زنند.  علاوه بر این تریپسهای گل مغربی، ویروس لکه پژمردگی گوجه فرنگی را نیز حمل می کنند که برای آلسترومریا مخرب است

حلزون ها:

اگر سایه انداز گیاه تمیز و باز نباشد حلزون ها می توانند مشکلات اساسی بوجود آورند.

همچنین برای کنترل علفهای هرزو تولید زراعی گیاهان آلسترومریا می توان از علف کشهای دایکمبا قبل از سبز شدن استفاده کرد.

ریزوم های خاکدار می توانند در محیطی با رطوبت متوسط مثل پیت نگهداری و حمل شوند.  درجه حرارت مطلوب برای نگهداری، ۱ تا ۳ درجه سانتیگراد است.  میزان رطوبت ریزومهای نگهداری شده باید به طور منظم کنترل شود تا مطمئن شد که آنها خشک نشده و یا خیلی مرطوب نباشند، هر دو وضعیت به طور جدی به ریزومها صدمه می زنند.

زرد شدن زودهنگام برگ های آلسترومریا:

مشکل اصلی آلسترومریا زرد شدن زودهنگام برگ ها گاهی پیش از پیری گل ها است.  گل شاخه بریده با برگ های زرد ارزش اقتصادی چندانی ندارد.  این مشکل یک مرگ سلولی برنامه ریزی شده ژنتیکی و پیچیده است که با کاهش در غلظت ماکرومولکول ها (پروتئین، اسیدهای ریبونوکلئیک، لیپیدهای غشا و تخریب کلروپلاست همراه است.

 زرد شدن زودهنگام برگها با نداشتن تعادل هورمونها پس از برداشت در ارتباط است و کاربرد هورمون ها باعث تاخیر زوال کلروفیل و تاخیر پیری گل ها در بعضی شاخه بریده ها می شود.

 زرد شدن زودهنگام برگ های آلسترومریا نیز با کاهش سطح داخلی جیبرلین فعال زیستی در برگ ها همراه است و کاربرد اسید جیبرلیک با حفظ کلروفیل و کاروتنوئیدها، از زرد شدن برگها جلوگیری می کند، به طوری که غلظت ۴-۱۰-۵-۱۰ مولار اسید جیبرلیک در آلسترومریا، بسیار موثرتر از سیتوکینین ها در جلوگیری از زرد شدن برگها است و اکسین ها و پلی آمین ها اثری نداشته است، هر چند مکانیسم کاربرد اسید جیبرلیک در تاخیر پیری برگ شاخته نشده است.

نور شدت نور، نوع نور، دوره و یا زمانی که گیاه تحت تاثیر نور قرار می گیرد و اثرات متقابل این عوامل، پدیده هایی هستند که در رشد و نمو گیاه دخالت می کنند.  اثر نور در بعضی مواقع فوری و مستقیم است، مانند اثر نور در عمل کربن گیری یا فتوسنتز و تشکیل کلروفیل a که از پرتو کلروفیل حاصل می شود.  

بسیاری اثرات دیگر بعد از مدت زمانی که گیاه در زیر نور قرار گرفت، مشاهده می شود.  مثلا، تاثیر نور در پدیده فتوتروپیسم و همچنین تاثیر آن در رشد ساقه و ایجاد برگ ها در نباتات که در نور انجام می شود، تشکیل ریزوم و پیاز و ظهور گل تحت تاثیر نور قرار می گیرد.  شدت نور یکی از عوامل مهم و تعیین کننده مقدار کربوهیدرات در گل ها است که به طور مستقیم فتوسنتز را تحت تاثیر قرار می دهد

دما: دماهای خیلی بالا در طول دوره رشد عمر گلجایی گل و کیفیت آن را کاهش میدهد.  دماهای بالاتر مصرف کربوهیدرات بافت را تسریع و باعث اتلاف سریع آب می گردد.  دمای پایین تر از حد نرمال هم دوام گل را کاهش میدهد.  آلسترومریا در گلخانه سرد پرورش داده می شود.  دمای بالا فرآیند گل دهی را جلو می اندازد ولی در دماهای بیشتر از ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتیگراد ممکن است ساقه های ضعیف تری داشته باشند و جوانه ها ناقص شوند، علایم ویروسی ظاهر شده و در نهایت زود متوقف می شود.  دمای گلخانه در شب باید.  

۱۰ تا ۱۳ درجه سانتیگراد و در روز ۱۶ تا ۱۸ درجه سانتیگراد باشد.  السترومریا برای تحریک رشد شاخه دارای نیاز سرمایی است و برای گل دهی شاخه ها به روزهای بلند نیازمند است.  برای آلسترومریای ارکیدهای این مدت در حدود ۴ هفته در دمای ۵ درجه سانتیگراد است.  معمولا درجه حرارت شب در گلخانه ها بایستی چند درجه ای از حرارت روز کمتر باشد.

رطوبت: به طور کلی از دست رفتن آب در دمای پایین شدیدا کاهش می یابد که این به نوبه خود دلیل بر نگهداری گل ها در دمای خنک است.  از عواملی که باعث کاهش جذب آب می شوند می توان به انسداد آوندها با هوا، آلودگی باکتریایی و کیفیت پایین آب اشاره نمود.  گل های آسیب دیده آب خود را سریعا از دست میدهند و نسبت به گل های سالم اتیلن بیشتری تولید می کنند.  برای به حداقل رساندن اثرات رطوبت بالا تهویه نیاز است.

خاک: آلسترومریا روی انواع مختلفی از خاکها می تواند رشد کند.  ویژگی های خاک مناسب آلسترومریا عبارت از ساختمان مناسب خاک، زهکشی خوب که اثر زیادی را روی درجه حرارت خاک نیز دارد و این مسأله در آلسترومریا مهم است.  خاک، پرلایت، رس ژلاتینی و شن برای گلخانه موفقیت آمیز بوده است.  بستر گیاهانی که برای تولید گل های شاخه ای به کار می روند باید ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر عمق داشته باشند.

آبیاری:  سیستم آبیاری برای خاک باید تعبیه شود عمدتا از سیستم آبیاری بارانی(مه پاش) استفاده می شود از سیستم آبیاری قطره ای نیز می توان استفاده نمود اما انتقال افقی آب از میان خاک، رطوبت خاک را به اندازه کافی نگه می دارد.

 در کشورهای گرم ترکیبی از آبیاری قطره ای و بارانی خیلی مفید است و در تابستان اگر رطوبت کمتر از ۵۰ درصد باشد این ترکیب موجب دمای بهتر محیط می شود.  تداوم آبیاری نسبتا سنگین باعث رشد بهتر السترومریا می شود چون اکثر ریشه ها در قسمت سطحی خاک تجمع دارند.

 

 

 

معرفی گل رز و انواع آن

نام انگلیسی: Rose

نام علمی: Rosesp

خانواده: Rosaceae

زادگاه: اکثر گونه های بومی آسیا هستند، بعد آن بومی اروپا، شمال آمریکا و شمال غربی آفریقا

اجزای تشکیل دهنده گل رز:

شاخه رز در زمان بلوغ ۱۲-۲۰ جوانه دارد که دارای فلس و برگها می باشند. در نقطه منشأ بر روی شاخه اصلی ۱-۴ تا ۵ فلس تسمه ای وجود دارد که بخشی از جوانه محور اصلی است. ۱-۲ گره بعدی دارای برگهای ۳ برگچه ای بوده، ۴-۵ برگ بعدی ۵ برگچه ای بوده و گاهی بر روی شاخه های قوی ۷ برگچه وجود دارد. سپس ۱-۲ برگ ۳ برگچه ای بوده و ۱-۲ فلس مانند بعد از آن و در انتها جوانه گل وجود دارد.

از ۱-۶ جوانه ای که زیر گل وجود دارد، شاخه های جانبی تولید شده که این شاخساره های گل دهنده کوتاه از ارزش گیاه می کاهد و باید در گلخانه در محل درجه بندی حذف شوند. جوانه های محوری زیر این ناحیه نوک تیز هستند در حالی که جوانه های نزدیکتر ساقه نوک گردند. جوانه های نزدیک برگهای ۵ برگچه ای سریعتر توسعه می یابند.

همه جوانه های گل تا مرحله بلوغ پیش نمی روند. زیرا بین اندام های مختلف گیاه برای جذب آب و مواد غذایی و هورمونها رقابت شدیدی وجود دارد. در نتیجه تولید شاخه های کور به خصوص در شرایط نور کم متداول است. بنابراین استفاده از نور تکمیلی و تغذیه مناسب می تواند تعداد این شاخه ها را به شدت کاهش دهد.

بر طبق آمار ارائه شده توسط وزارت جهاد کشاورزی در سال ۱۳۸۸ کل سطح زیر کشت گل و گیاهان زینتی ۵۱۰۵۱۱۰۵ متر مربع بوده است که شامل ۲۳۸۱۴۸۹۹ متر مربع فضای آزاد و ۲۷۲۳۶۲۰۶ متر مربع مساحت کل گلخانه است. میزان تولید گل شاخه بریده از ۱۳۳۵۲۲۴۴۶۹ شاخه در سال ۱۳۸۷ به ۲۰۲۳۶۹۳۱۹۰ شاخه در سال ۱۳۸۸ رسیده که ۶ / ۵۱ درصد رشد نشان میدهد.

تاریخچه گل رز:

گل های رز از گیاهان علفی، چوبی، دارای برگ های منفرد گوشوار کدار هستند. گل ها عموما منظم ۵ پر با تخمدان نیمه زیرین و یا زبرین هستند. نافه دارای سه حلقه پرچمی با برخی تغییرات و تفاوت ها می باشند. مادگی از برچه های متعدد مجزا از یکدیگر تشکیل می شود. میوه در گونه های مختلف این خانواده بسیار متفاوت است. گاهی برهنه و گاهی محصور در پیاله ای متشکل از پوشش گل همراه با نافه است.

انواع گل رز:

1)رز بلک باکارا (Black Baccara):
بلک باکارا در نگاه اول شبیه یک گل رز سیاه بزرگ است. اما درواقع رز سیاه نیست و بافت مخملی منحصربفرد گلبرگ‌های آن شباهت زیادی به رنگ سیاه دارد. رنگ تیره بلک باکارا در میان دوستداران رز مشهور است.

هر یک از گل‌های این رز ۱۰ سانتیمتر قطر و ۴۵ گلبرگ دارند. رز بلک باکارا به آفتاب زیاد و خاک خشک نیاز دارد. گل‌های مخملی درخشان این گیاه از بهار تا پاییز شکوفا می‌شوند.

2)رز راپسودی در آبی (Rhapsody In Blue):
راپسودی یک گل رنگارنگ زیبا با سایه‌های بنفش و ارغوانی و آبی است. این گل‌های زیبا ابتدا کاملا آبی رنگ هستند سپس به تدریج سایه‌های آبی خاکستری می‌گیرند. آن‌ها به عنوان شاخه گل بسیار مناسب هستند.

برای کاشت این گل رز باید جایی را انتخاب کنید که دما و آفتاب گیری متوسط داشته باشد. این گیاه تا ۱.۲ متر رشد می‌کند. گل‌های رنگی در سراسر فصل تابستان ظاهر خواهند شد.

3) گل آلبرشت دورر (Albrecht Durer):
این رز جذاب گلهای بزرگ نارنجی – هلویی دارد. شدت رنگ نارنجی این رز نسبت به آب و هوا تغییر می‌کند و در فصل زمستان کاملا صورتی رنگ می‌شود.

رایحه این رز هم به اندازه زیبایی آن مشهور است و بوی میوه‌ای شدید و خوشایندی تولید می‌کند.‌ می‌توانید این رز را در فضاهای کوچک بکارید و تا ۹۰ سانتیمتر رشد می‌کند. هرس کردن و آبیاری متوسط در پرورش رز آلبرشت دورر بسیار مهم است.

4) رز وینچستر کاتدرال:
این رز شبیه رز انگلیسی است که گل‌های سفید فنجانی و جذاب دارد. این رز‌های متوسط حدود ۶ سانتیمتر قطر و ۸۰ – ۸۵ گلبرگ دارند. علاوه بر زیبایی، وینچستر کاتدرال بوی فوق العاده‌ای هم دارد و رایحه خوشایندی شبیه به شکوفه‌های بادام و عسل تولید می‌کند.

این گیاه نسبت به بیماری مقاوم است و در یک دوره طولانی رشد می‌کند و گل می‌دهد. دانه‌ها باید در قسمت از باغ که نسبتا آفتابگیر است کاشته شوند. رز وینچستر کاتدرال ۱.۲ متر رشد می‌کند و اولین گل در تابستان ظاهر می‌شود و تا پاییز بار‌ها گل می‌دهد.

5) گل رز چند رنگ (Joseph’s Coat):
اگر به دنبال یک گل رز زیبای بالا رونده برای باغتان هستید، گل رز چندرنگ می‌تواند بهترین انتخاب برای شما باشد. در واقع هیچ رز بالا رونده دیگری به رنگارنگی این گل نیست. این گیاه گل‌های متوسطی با سایه‌های قرمز-نارنجی و رنگ طلایی دارد. این گل روی نرده‌ها بالا می‌رود و یک سایبان در باغتان ایجاد می‌کند.

این گل رز بیمار نمی‌شود و ارتفاع آن به ۲.۵ تا ۳ متر می‌رسد. باید این رز را در جای آفتابگیر بکارید و به آبیاری آن توجه کنید. این گیاه همیشه گل دارد و گل‌های رنگارنگ آن بار‌ها در بهار تا تابستان ظاهر می‌شوند. هم چنین رایحه ملایم میوه مانندی دارند.

6)رز دابل دیلایت (Double Delight):
گل دابل دیلایت واقعا یکی از شگفت انگیزترین رزهای جهان است که زیبایی و رایحه آن مشهور است. این گیاه فوق العاده گل‌های بزرگ کرم رنگ با لبه‌های قرمز و ۳۰ – ۳۵ گلبرگ دارد. همچنین رز دابل دیلایت بوی تند شدیدی تولید می‌کند.

برای پرورش یک رز دابل دیلایت خوش رنگ و زیبا به آفتاب زیادی نیاز دارید. این گیاه تا ۱.۵ متر رشد می‌کند. هرس کردن در بهار یکی دیگر از کارهای مهمی است که باید برای این رز انجام دهید. گل‌های بزرگ، رنگارنگ و جالب توجه این رز در بهار تا پاییز ظاهر می‌شوند.

7)رز مدال طلا (Gold Medal ):
همان طور که از نامش پیداست، رز مدال طلا گل‌های بزرگ و طلایی درخشان دارد که هر کدامشان ۳۰ – ۴۰ گلبرگ دارد. رنگ طلایی این گل در دمای متوسط بیشتر می‌شود.

رایحه میوه‌ای شدید این گل، آن را یکی از بهترین رز‌ها می‌کند. رز مدال طلا یک بوته راست و تقریبا بدون خار است که ارتفاعش به ۹۰ سانتیمتر می‌رسد. این گیاه به آفتاب کامل نیاز دارد و باید در بهار و زمستان هرس شود. گل‌های این گیاه از بهار تا تابستان شکوفا می‌شوند.

8) رز ویکتور هوگو:
رز ویکتور هوگو جزء زیباترین رزهای قرمز جهان است و گل‌های قرمز تیره بزرگی با ۲۵ – ۳۰ گلبرگ تولید می‌کند. بوی قوی یکی دیگر از ویژگی‌های فوق العاده این رز است؛ بنابراین رز ویکتور هوگو انتخاب خوبی برای دسته گل و گلدان است.

رز ویکتور هوگو تا یک متر رشد می‌کند و به آفتاب کامل نیاز دارد. هرس کردن یکی از الزامات این گیاه در زمستان و بهار است. گلدهی این گیاه در بهار شروع می‌شود و تا پاییز بار‌ها تکرار می‌شود.

9)رز سرخ بهشتی (Red Eden):
این گیاه بالارونده شگفت انگیز، گل‌های بزرگ و قرمز رنگ قدیمی دارد. قطر هر یک از گل‌های آن حدود ۱۲.۵ سانتیمتر است و تا ۱۱۰ گلبرگ دارد. هم چنین رز سرخ بهشت یکی از بهترین بو‌ها را در میان همه رزهای جهان دارد.

این رز بالا رونده زیبا برای نرده‌ها مناسب و مراقبت از آن بسیار ساده است. این گیاه به آفتاب کامل و آبیاری متوسط نیاز دارد. هم چنین باید گیاه را هرس کنید. گلدهی این رز از بهار شروع می‌شود و تا پایان تابستان ادامه دارد.

10)رز میکلانژ:
رز میکلانژ گل‌های بزرگی به رنگ زرد کره‌ای و ظاهر فوق العاده زیبای قدیمی دارد. در شرایط عادی گل‌های آن ۱۲ سانتیمتر قطر دارند. هم چنین هر گل ۴۰-۵۰ گلبرگ دارد.

رز میکلانژ به خاطر رایحه قوی لیمویی اش مشهور است. این گل انتخاب خوبی برای دسته گل است. برای کاشت رز میکلانژ جایی را انتخاب کنید که آفتابگیری متوسط داشته باشد. این گیاه به ۱.۲ متر می‌رسد و به آبیاری متوسط نیاز دارد. گل‌های زرد و زیبای آن در اواسط بهار تا پاییز ظاهر می‌شوند.

 

امیواریم توانسته باشیم گل رز و انواع آن را به خوبی به شما معرفی کرده باشیم.

 

 

 

 

 

 

معرفی گل هلیکونیا (گل طوطی یا خرچنگی)

نام انگلیسی: Choconiana Heliconia

نام علمی: Psittacorum Hyacinthus

خانواده: Heliconiacea (زنجبیل سانان)

زادگاه: آمریکای لاتین، برزیل

اسامی دیگر: پرندهی بهشتی کاذب، هلیکونیا

Prrot’s Beak, Parakeet Flower, Parrot’s Flower Parrot’s Plantain, False

Bird-Of-Paradise, Heliconia

هلیکونیا گیاهی بومی جنگل های استوایی در برزیل شرقی است.در این جنس حدود 100 الی 200 گونه وجود دارد.
این گیاه منبع تغذیه برای مرغ های مگس خوار جنگلی است. بذرهای این گیاه توسط پرندگان پراکنده می گردد.
 

این گیاه بخاطر لوله ای بودن برگ ها و گل آذینش پناهگاه خوبی برای حشرات است.

گونه های مختلفی از حشرات در مقادیر آبی که بین اجزای این گیاه پس از بارندگی باقی می ماند زندگی می کنند.

 این گونه که در کارائیب و جنوب آمریکا نیز وجود دارد اغلب به عنوان یک گیاه زینتی گرمسیری کشت می شود.
 

این گیاه به خاطر برگ های جذاب و زیبا و گل های درخشان و خاصش پرورش داده می شود، این گیاه دارای برگ های همیشه سبز است.

در فصل تابستان و در گیاه بالغ گل های سیلندری شکلی ایجاد می شوند و خوشه های برافراشته ای را ایجاد می نمایند. این خوشه ها نارنجی رنگ هستند و نوک های سبز رنگی دارند که به برگچه های بزرگ و براق و نارنجی-قرمز منتهی می شوند. اندازه ی گیاه حدود 0.5 تا 4.5 متر است.

او را تیره هلیکونیاسه دارای گیاهانی است بزرگ و علفی با رشد عمودی (۷۰۰-۷۵ سانتیمتر طول). چند ساله، با برگ های متراکم اولیه یا بدون برگهای متراکم قابل رؤیت. برگها متناوب، دو ستونه، با دمگل طویل و دارای غلاف.

هلیکونیا منبع تغذیه برای مرغ های مگس خوار جنگلی است. این گونه که در کارائیب و جنوب آمریکا نیز وجود دارد. اغلب به عنوان یک گیاه زینتی گرمسیری کشت می شود. به خاطر برگهای جذاب و زیبا و گل های درخشان و خاصش پرورش داده می شود.

روش تکثیر گل هلیکونیا:

بذرهای این گیاه توسط پرندگان پراکنده می گردد. تکثیر این گیاه از طریق قطعه قطعه کردن ریزوم و یا کشت بذر انجام می گیرد. اغلب از روش قطعه قطعه کردن ریزوم استفاده می شود.

چون بذرهای آن به ندرت به گیاه تبدیل می شوند. قطعه جدا شده از ریزوم را می توان به محل دیگری منتقل نمود.

ریزوم جدا شده معمولا پس از دوماه تبدیل به یک گیاه جدید می شود. در هنگام کاشت ریزوم باید توجه داشت که در سطح بالای خاک قرار بگیرد و شاخه و جوانه های خارج شده از ریزوم در سطح خاک قرار بگیرند. اگر ریزوم را در عمق خاک دفن کنید احتمال مبتلا شدن آنها به قارچ بسیار بالا می رود.

نکته:

1) آناتومی برگ: اپیدرم بدون مواد سیلیسی، دارای روزنه، مزوفیل حاوی سلول های موسیلاژ و کریستال های کلسیم اگزالات، فاقد آوندهای برگ مانند، رگبرگهای کوچک فاقد سلول های انتقال دهنده آبکش.

2) آناتومی ساقه: فاقد لایه ضخیم شونده ثانویه.

3) تولیدمثل و گرده افشانی: گیاهانی هرمافرودیت. گل ها دارای شهد. شهد مترشحه از اندام جنسی ماده. گرده  افشانی توسط پرندگان.

4) گل آذین، میوه و دانه: گل ها به صورت مجتمع در گل آذین های خوشه ای. گل ها دارای براکته، بسیار نامنظم و نامتقارن.

میوه گوشتی، شیزوکارپ، حاوی شفتکها یا ستهها. میوه دارای ۳ بذر. بذور دارای آندوسپرم فراوان. دارای پریسپرم. بذور مثلثی شکل. جنین بطور ضعیف تمایز یافته. دارای یک لپه. جنین مستقیم. فاقد فیتوملان. اغلب آبی رنگ.

شرایط نگهداری گل هلیکونیا:

محیط مطلوب برای رشد گیاه هلیکونیا عبارتست از: نور متوسط و زیاد، رطوبت زیاد (مناطق آب و هوای شرجی) دمای ۳۰ درجه سانتیگراد، خاک مخلوط شنی و رس و مواد آلی فراوان.

امیدواریم توانسته باشیم گل هلیکونیا (گل طوطی یا خرچنگی) را به خوبی به شما معرفی کرده باشیم.